… Ας θυμηθούμε τι συνέβαινε στις αρχές του 20ού αιώνα. Ήταν τότε που ο Λένιν ειρωνευόμενος τους ιμπεριαλιστές που απειλούσαν τους μπολσεβίκους, επειδή αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν τα χρέη της προεπαναστατικής Ρωσίας προς διεθνείς κερδοσκόπους και τοκογλύφους, καλούσε περιπαικτικά το συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς να αποστείλει ευχαριστήριο τηλεγράφημα στον Βρετανό οικονομολόγο Κέινς. Αφορμή ήταν το γεγονός ότι ο Κέινς εκτιμούσε ότι, λόγω ακριβώς των χρεών, ο καπιταλισμός μετά τη Συνθήκη των Βερσαλλιών τραβούσε ολοταχώς προς τη χρεοκοπία και ως εκ τούτου ζητούσε τη μη αποπληρωμή των χρεών, καλούσε τα καπιταλιστικά κράτη να ακυρώσουν και να διαγράψουν τα δημόσια χρέη που είχαν διογκωθεί λόγω του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. «Εμάς, όμως, όπως ξέρετε, αυτά τα χρέη δεν μας ανησυχούν, γιατί εμείς, λιγάκι νωρίτερα από την εμφάνιση του βιβλίου του Κέινς, ακολουθήσαμε τη θαυμάσια συμβουλή του: ακυρώσαμε όλα τα χρέη», τόνιζε ο Λένιν στην εισήγησή του προς το συνέδριο.
Νίκου Μπογιόπουλου, «Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε»
No comments:
Post a Comment